مراسم یادبود "پروفسور مریم میرزاخانی" در سالن اجتماعات دانشگاه استنفورد برگزار شد. به گزارش ایسنا و به نقل از سایت دانشگاه استنفورد، روز شنبه، 21 اکتبر، ساعت 15 به وقت محلی، مراسم بزرگداشت پروفسور مریم میرزاخانی در دانشکده و مرکز پژوهش دانشگاه استنفورد برگزار شد.
در این مراسم در عوض گل، مبلغ آن به عنوان کمک به خیریه به صندوق یادبود "مریم میرزاخانی" در دانشگاه استنفورد واریز شد. اداره و مرکز تحقیقات ریاضیات میزبان این برنامه بودند.
در این مراسم دوساعته بخش‌هایی از زندگی "مریم میرزاخانی" به نمایش درآمد و جمعی از دوستان، اقوام و همکاران وی به صحبت در رابطه یا ویژگی‌های شخصیتی و جایگاه علمی وی پرداختند. از جمله این افراد می‌توان به پروفسور رؤیا بهشتی از دانشگاه واشنگتن اشاره کرد که با استفاده از ویدئوکنفرانس به سخنرانی درباره دوست و همکار خود پرداخت.
در مراسم یادبود دانشگاه استنفورد، "یان وندراک" همسر مریم میرزاخانی در رابطه با تسلیم بودن وی به سرنوشت و نداشتن شکایت در رابطه با اتفاقاتی که برایش رخ داده، صحبت کرد.
وی افزود: زمانی که مشخص شد پیشرفت سرطان در بدن مریم به قدری زیاد شده که تقریبا امیدی وجود ندارد، به من گفت "خب، به هر حال زندگی عادلانه نیست؛ همان‌طور که زمانی که در یک خانواده خوب و با بهره هوشی بالا و افراد خیلی خوب در کنار خودم به این دنیا آمدم، عادلانه نبود. من شکایت و گله‌ای از این بابت ندارم، چون بسیاری از افراد در دنیا این دارایی‌ها را ندارند".
همسر پروفسور میرزاخانی خاطرنشان کرد: او هیچ‌گاه در رابطه با هیچ چیزی گله و شکایت نکرد و به من می‌گفت "نیازی نیست برای من دست به دعا شوی، چون مشکلات خیلی بزرگتری در جهان وجود دارد. او دوست نداشت به او به عنوان یک قربانی نگاه شود".
"وندراک" در رابطه با روحیات همسرش گفت: مریم اخلاق خاصی داشت و به بسیاری از چیزهایی که دیگران به آنها علاقه‌مند هستند، بی‌تفاوت بود. او زمان زیادی برای مهمانی و جشن نداشت و دقیقا می‌دانست که چه کاری می‌خواهد انجام دهد و برای آن یک نقشه کامل و دقیق داشت و هیچ اهمیتی نمی‌داد که دیگران چه چیزی درباره‌اش می‌گویند، او ذهنی بسیار قدرتمند داشت.
"یان وندراک" در رابطه با جنبه‌های دیگری از زندگی همسرش نیز صحبت کرد و افزود: زندگی ما در ریاضیات خلاصه نمی‌شد. مریم علاقه زیادی به ورزش شنا داشت و در این رشته متبحر بود و به گوش دادن به رادیو و مطالعه زندگینامه افراد نیز علاقه داشت. وی معتقد بود فرد خوش‌اقبالی است، اما به نظر من این‌طور نبود.
به گزارش ایسنا، مریم میرزاخانی متولد ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۶ ریاضیدان ایرانی و استاد دانشگاه استنفورد آمریکا بود. میرزاخانی در سال ۲۰۱۴ به خاطر کار بر دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه‌ای آنها برنده مدال فیلدز شد که بالاترین جایزه در ریاضیات و معروف به نوبل ریاضیات است. وی تنها زن و تنها ایرانی برنده مدال فیلدز است.
زمینه تحقیقاتی او مشتمل بر نظریه تایشمولر، هندسه هذلولی، نظریه ارگودیک و هندسه هم‌تافته بود.
مریم میرزاخانی در دوران تحصیل در دبیرستان فرزانگان تهران، برنده مدال طلای المپیاد جهانی ریاضی در سال‌های ۱۹۹۴ (هنگ‌کنگ) و ۱۹۹۵ (کانادا) شد و در این سال به عنوان نخستین دانش‌آموز ایرانی نمره کامل را به دست آورد. وی نخستین دختری بود که در المپیاد ریاضی ایران طلا گرفت و به تیم المپیاد ریاضی ایران راه یافت. وی همچنین نخستین دانش‌آموز ایرانی بود که دو سال مدال طلا را از آن خود کرد.
میرزاخانی سپس در سال ۱۹۹۹ مدرک کارشناسی خود را در رشته ریاضی از دانشگاه شریف و دکتری خود را در سال ۲۰۰۴ از دانشگاه هاروارد به سرپرستی "کورتیس مک‌مولن"، از برندگان مدال فیلدز گرفت.
از مریم میرزاخانی به‌عنوان یکی از 10 ذهن جوان برگزیده سال ۲۰۰۵ از سوی نشریه "پاپیولار ساینس" در آمریکا و ذهن برتر در رشته ریاضیات تجلیل شد. میرزاخانی برنده جوایزی چون جایزه "ستر" (Satter) از انجمن ریاضی آمریکا در سال ۲۰۱۳ و جایزه "کلی" (Clay) بود.
وی از یازدهم شهریورماه ۱۳۸۷ (اول سپتامبر ۲۰۰۸) در دانشگاه استنفورد، استاد دانشگاه و پژوهشگر رشته ریاضیات بود. پیش از آن نیز استاد دانشگاه پرینستون بود. در تیرماه امسال اعلام شد میرزاخانی به دلیل ابتلا به سرطان در بیمارستانی در آمریکا بستری شده است. میرزاخانی از چهار سال پیش‌تر به سرطان پستان مبتلا بوده و این سرطان به مغز استخوان وی سرایت کرده بود.
پدر و مادر وی برای مراقبت از او به آمریکا رفتند، اما متاسفانه این نابغه دنیای ریاضیات در ۲۳ تیر ۱۳۹۶ در سن ۴۰ سالگی در بیمارستانی در کالیفرنیا درگذشت.