یک پژوهش که در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) انجام شده نشان دهنده این است که یک بخش از سلول‌های عصبی در مغز ما فعال تر از آنچه که قبلا مشخص شده، است. به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، این یافته‌ها نشان می‌دهد که مغز ما هم به صورت آنالوگ و هم دیجیتال بوده که این موضوع می‌تواند به روش‌های بهتری برای درمان اختلالات عصبی منجر شود.
به گفته محققان، هدف از انجام این پژوهش، بررسی دندریتها که به سوما متصل می‌شوند بوده است. دندریتها یا دارینه‌ها زائده‌های رشته مانندی هستند که به جسم سلولی یاخته‌های عصبی (نورون‌ها)، متصل هستند. دندریتها نقش آورنده پیام‌های صادر شده از یاخته حسی مجاور یا یاخته‌های عصبی رده بالاتر به درون یاخته را به عهده دارند.
پریکاریون یا سوما به جسم سلولی نورون‌ها که حاوی هسته است گفته می‌شود.
قبلا اعتقاد بر این بود که دندریتها تنها مسیری هستند که خوشه‌های فعالیت الکتریکی تولید شده در سوما را به نورون‌های دیگر می‌فرستند اما این مطالعه جدید نشان داده است که دندریتها به خودی خود بسیار فعال هستند و خوشه‌ها را با سرعت 10 برابر میزانی که قبلا تصور می‌شد ارسال می‌کنند.
این یافته بر خلاف این باور طولانی است که خوشه‌های سوماتیک راه اصلی یادگیری ما و تشکیل خاطرات و ادراکات هستند. به گفته محققان این پژوهش، دندریتها بیش از 90 درصد از بافت عصبی را تشکیل می‌دهند و دانستن اینکه آنها بسیار فعال تر از سوما هستند، اساسا ماهیت فهم ما از اینکه مغز چگونه اطلاعات را محاسبه می‌کند تغییر می‌دهد. این یافته‌ها می‌تواند راه را برای درک و درمان اختلالات عصبی و توسعه رایانه ای مغز مانند هموار کند.
این پژوهشگران همچنین دریافتند که بر خلاف خوشه‌های فعالیت الکتریکی تولید شده توسط سوما، دندریتها می‌توانند ولتاژهای طولانی مدت‌تر و قوی تری نسبت به خوشه های سوماتیک ارسال کنند.
آنها بیان کردند این واقعیت که دندریتها حدود 100 بزرگتر از سوما هستند، این فرضیه را ممکن می‌سازد که مغز 100 برابر ظرفیت بیشتری برای محاسبه اطلاعات نسبت به آنچه قبلا تصور می‌شد را دارد. آنها برای انجام این پژوهش از موش‌های آزمایشگاهی استفاده کردند. این پژوهش در مجله Science منتشر شده است.