یونا و پیتر اوپی، زوج پژوهشگر اهل بریتانیا، زندگی خود را صرف گردآوری و مستند سازی اطلاعات درباره فرهنگ شفاهی و بازی های سنتی و محلی کودکان کردند. آن ها فرهنگ نامه ها و مجموعه کتاب های بسیاری درباره این بخش از زندگی کودکان منتشر کردند. این زوج با شوق و پشتکار فراوان زندگی خود را برای کشف جلوه های مختلف زندگی فرهنگی کودکان صرف کردند.
اندکی پیش از زاده شدن نخستین فرزندشان، یونا و پیتر تصمیم گرفتند درباره ریشه های ترانه ها و لالایی هایی که برای نوزادان خوانده می شود پژوهش کنند. تصمیمی که هفت سال جستجوی پر رنج را برایشان به همراه داشت و حاصلش "فرهنگ نامه ترانه ها و لالایی های آکسفورد" بود که در سال ۱۹۵۱ منتشر شد.
این فرهنگ نامه به سرعت جایگزین کتاب مرجع "ترانه ها و لالایی های انگلستان"، اثر "جیمز اورچارد" شد که در سال ۱۸۴۲ منتشر شده بود. فرهنگ نامه او پرفروش ترین کتاب علمی شد و حق تالیف آن سرمایه لازم برای آغاز پروژه های مطالعاتی دیگر اوپی ها را فراهم کرد. زوج مشتاق، در کنار این فرهنگ نامه، چندین کتاب گلچین ترانه و لالایی نیز تالیف کردند که کتاب "ترانه ها و لالایی های آکسفورد" ( در سال۱۹۵۵) و کتاب "لالایی ها برای خانواده" (در سال ۱۹۶۴) از جمله آن ها است.
کتاب مرجع دیگری که اوپی ها در پژوهش بر روی ترانه ها و لالایی ها تالیف کردند، مجموعه ای از ترانه های بازی ها بود که به نام "عیسی را دیدم" (I Saw Esau) در سال ۱۹۴۷ منتشر شد. این مجموعه پیش درآمدی بود بر پژوهشی دیگر در سال ۱۹۵۹ که با نام "فرهنگ شفاهی و زبان کودکان در سن مدرسه" منتشر شد. آن ها در این مجموعه نشان می دهند که فرهنگ شفاهی کودکان در این سن، در حال شکوفایی و پویایی است و بر خلاف دیدگاه برخی از کارشناسان قدیمی تر، رو به زوال نمی رود.
دو پژو هش دیگر یونا و پیتر اوپی درباره بازی های گروهی کودکان در فضای باز و بازی های آهنگین و همراه با موسیقی بود. حاصل پژوهش بر روی بازی های گروهی، کتابی بود به نام "بازی های کودکان در خیابان و فضای باز" که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد. این کتاب بر روی بازی های کودکان ۶ تا ۱۲ ساله در فضای باز و بدون ابزار بازی ویژه و یا نظارت بزرگ ترها، تمرکز داشت. حاصل پژوهش دیگر، با نام "بازی های آوازی" در سال ۱۹۸۵ منتشر شد. این کتاب به بازی هایی که بیشتر دختران ۷ تا ۹ ساله انجام می دهند می پرداخت.
اگرچه این زوج از آثار پژوهشگران پیش از خود بسیار بهره بردند، اما پژوهش های میدانی و جستجوها و روش آن ها در رده بندی داده ها تا آن زمان بی سابقه بود.
پیتر، برای کمک به پیش بردن پژوهش هایشان، در سال های پایانی دهه ۱۹۶۰، یکی از چشمگیرترین مجموعه های کتاب های کودکان و اسباب بازی های نادر قرن بیستم را گردآوری کرد. این مجموعه اسباب بازی های ارزان و متداول پلاستیکی و سلولوید را نیز در بر داشت. آن ها به این مجموعه ارزشمند، چندین اثر تالیفی دیگر از آثار برگزیده تاریخی ادبیات کودک نیز افزودند که کتاب های "نظم کودکان" از انتشارات آکسفورد (در سال ۱۹۷۳)، ۳۳۲" شعر بریتانیایی و آمریکایی" (همراه با یادداشت هایی درباره اثرگذاری این شعرها بر روند ادبیات کودک و ارزش های اجتماعی)، "افسانه های کهن پریان" (در سال ۱۹۷۴)، "مجموعه ای از بیست و چهار داستان پریان"” که برای نخستین بار و با تصویرهای فراوان منتشر شدند، "سه قرن شعر و ترانه برای کودکان" (در سال ۱۹۷۷) و "یک کتاب همراه برای مهدکودک ها" (در سال ۱۹۸۰) که در پیوست آن رونوشت های تمام رنگی از 24 کتاب تصویری قرن نوزدهم قرار داشت از آن جمله است.
پس از مرگ پیتر در سال ۱۹۸۸، کتابخانه ای در دانشگاه آکسفورد مجموعه زندگی و کتاب های کودکان را با پرداخت یک میلیون و پانصد هزار پوند خرید. پس از انتقال مجموعه به کتابخانه دانشگاه، میکرو فیش هایی از محتویات مجموعه تهیه شد تا دستیابی به منابع آن ساده تر و گسترده تر شود.
پس ازآن، یونا به تنهایی پژوهش ها را ادامه داد و فرهنگ خرافه ها را در سال ۱۹۸۹، نسخه بازبینی شده ای از "عیسی را دیدم" با تصویرگری "موریس سنداک" در سال ۱۹۹۲ و یک سری کتاب های دیگر درباره بازی ها و فرهنگ شفاهی کودکان را تالیف و منتشر کرد.
پیتر و یونا اوپی، بدون برخورداری از آموزش دانشگاهی و پشتیبانی موسسه یا سازمانی، دست به این پژوهش های گسترده زدند و تنها با حق تالیف کتاب هایشان سرمایه لازم برای پروژه های بعدی و گذران زندگی را به دست می آوردند. آن ها با شوق و کوشش بسیار سال های زندگی خود را صرف کشف رازهای زندگی کودکان نمودند.