به لطف حافظه ما قادر به یادگیری زبان، حل مسئله و به خاطر سپردن لحظه های به یاد ماندنی عمرمان هستیم. برای بهینه کردن عملکرد حافظه، حجم بزرگی از فعالیت های مغزی در زمن واحد با هم کار می کنند یعنی از زمانی که یک داده به مغز ما وارد می شود تا زمانی که در جای مخصوص به خود ذخیره می شود و تا زمانی که به یاد آورده می شود در تمام این مسیر، حافظه ما و قدرت عملکرد صحیح آن اهمیت دارد.
سوالی که در این میان برای دانشمندان مطرح می شود این است که آیا تمام فرایند های مغزی مرتبط با حافظه و ذخیره و بازخوانی اطلاعات در مغز، توسط ژن ها یا مکانیسم های مولکولی مشابهی اداره می شوند یا ممکن است ژن های متفاوتی مسئول انجام کارهای متفاوتی در این زمنیه باشند. یکی از دلایلی که این بی اطلاعی را در این زمینه سبب می شود این استکه امکان اندازه گیری و سنجش دقیق فرایندهای مغزی و ارتباط آنها با ژن ها میسر نبوده است.
دکتر جدیمیناس لاکسیس (Gediminas Luksys) ریاضیدان و محقق کلینیک روان پزشکی دانشگاه باسل از افرادی است که در تحقیق روی ساختار و عملکرد مغز با روان پزشکان و عصب شناسان همکاری می کند. تیم تحقیقاتی او به تازگی پیشرفت هایی را در زمینه مطالعه فرایندهای حافظه انسان به دست آورده اند. در این تحقیق اطلاعات بیش از 1700 نفر مورد بررسی قرار گرفته است. با کمک مدل سازی کامپیوتری و با استفاده از تحلیل ریاضی، محققان موفق شدند که فرایندهای مغزی را بر اساس تحلیل مدل ژنتیکی و ارتباط آنها با فرایندهای مشخص مغزی مورد مطالعه قرار دهند.
مطالعات آنها نشان داد که پیشینه های ژنتیکی متفاوت و متمایزی، فرایندهای حافظه متفاوتی را رقم می زنند. به عبارت دیگر محققان دریافتند که برای مثال میان گروهی از انتقال دهنده های پروتئینی و فرایند یادگیری رابطه ای وجود دارد همچنین بین چسبندگی سلولی و پروسه ذخیره اطلاعات در حافظه ارتباطی هست. این نتایح درک بهتری از فرایند های پیچیده حافظه انسان به دست می دهد و زمینه را برای ایجاد راه های درمانی برای بهبود عملکرد حافظه در بیماران مبتلا به اختلالات مغزی و حافظه، هموار می کند.