دو روانشناس دانشگاه سایمون فریزر کانادا، موفق به کشف یک مکانیزم مغزی شدند که می‌تواند به درمان بیماری نقص توجه کمک بسیاری کند. محققان اعلام کردند: عوامل محیطی یا ژنتیکی می‌تواند یک فعالیت خاص مغز را سرکوب کند.
جان مک دونالد، پژوهشگر علوم اعصاب شناختی و دیگر دانشمندان برای اولین بار در سال 2009 موفق به کشف وجود شاخص‌های عصبی خاص سرکوب در آزمایشگاه شدند، اما تاکنون اطلاعات اندکی درخصوص چگونگی ارتباط آن با حواس پرتی بصری به دست آمده بود.
این تحقیقات، براساس سه آزمایش که در آن از 47 دانش آموز خواسته شده بود فعالیتی که نیازمند جست‌وجو و توجه بصری است انجام دهند، صورت پذیرفته بود. میانگین سنی دانش آموزان 21 سال بود. محققان فرآیندهای عصبی مربوط به توجه، حواسپرتی و سرکوب دانش آموزان را به وسیله سنسورهای تعبیه شده در کلاه ثبت کردند.
به گفته گسپر، سرپرست تحقیقات، این کشف مهمی برای عصب شناسان و روان شناسان است، چرا که اکثر ایده‌های معاصر به فرآیندهای مغز که درگیر جداکردن اشیا از میدان دید هستند، توجه داشته‌اند. روانشناسان معتقدند با توجه به گسترش دستگاه‌های مخرب تمرکز در جوامع تکنولوژی محور، این کشف می‌تواند در درمان افراد با اختلالات توجه و حواس پرتی مؤثر باشد.
علاوه بر این اختلالات، همراه با کمبود توجه مانند اسکیزوفرنی ممکن است به دلیل عدم توانایی فرد در سرکوب اشیا بی‌ربط باشد تا انتخاب اشیا مرتبط. گسپر می‌گوید: شواهدی مبنی بر کاهش توانایی توجه و تمرکز با افزایش سن و توانایی بهتر زنان در برخی فعالیت های نیازمند تمرکز وجود دارد.
به گفته وی، این کشف می‌تواند به تشخیص و جلوگیری از بیماری حواس پرتی کمک کند. نتایج این تحقیقات در مجله علوم اعصاب منتشر شده است.