تحقیقات جدید در فنلاند نشان میدهد مهارتهای فضایی و دانش کودکان در مورد الفبای نوشتاری و نه مهارتهای کلامی زبان، استعداد آنها را در حوزه ریاضیات پیشبینی میکند. به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس یافتههای این مطالعه، کودکان دارای مهارتهای فضایی اولیه و دانش الفبای نوشتاری قویتر در شمارش توالی اعداد بهتر عمل میکنند و چنین مهارتی با شایستگی ریاضیاتی در دورانهای بعدی مرتبط است.
دانشمندانی از «انستیتوی تحصیلات» هنگکنگ، موسسه Niilo Mäki و همچنین دانشگاه Jyväskylä در فنلاند در این پروژه تحقیقاتی حاضر بودند. نتایج به دست آمده شواهد قوی را ارائه میدهد مبنی بر این که دانش اولیه کودکان در مورد زبان نوشتاری و مهارتهای عددی و فضایی آنها پایههای مهمی را برای توسعه استعدادشان در ریاضیات در سالهای ابتدایی تشکیل میدهد.
مهارتهای فضایی شامل توانایی درک مسائلی است که با فضا، اشکال، و فرمهای فیزیکی مرتبط است. به عنوان یک ماده عملی، برنامههایی که مهارتهای فضایی و زبان نوشتاری کودک را ایجاد میکنند، میتوانند در شتاببخشی به دانش مرتبط با اعداد و به نوبه خود رشد استعداد ریاضیاتی وی کمک کنند.
محققان حاضر در این مطالعه مهارتهای فضایی و زبانی یک هزار و 880 کودک فنلاندی حاضر در مهد کودک را آزمایش کردند و آگاهی آنها از فونتیک، دانش الفبا، لغت و درکشان از روابط فضایی را آزمودند. آنها سپس عملکرد ریاضیاتی کودکان را از سال اول تا سال سوم آزمودند. با گروه انتخابی تصادفی حدود 375 کودک از گروه اولیه، محققان همچنین میزان مهارت کودکان در شمارش اعداد را در توالیهای رو به عقب و رو به جلو در سال اول آزمودند.
دانشمندان دریافتند کودکان دارای مهارتهای زبانی نوشتاری بهتر (افراد دارای دانش الفبای نوشتاری) نه تنها در سال اول دارای استعداد قویتری در ریاضی بودند، بلکه در سال سوم با سرعت بیشتری در ریاضیات پیشرفت کردند. در مقایسه، کودکان دارای مهارتهای زبان کلامی قویتر در دورانهای بعدی توانایی ریاضیاتی قوی از خود بروز ندادند.
مهارتهای فضایی نیز میتواند رشد کودکان در ریاضی را پیشبینی کند. در این مطالعه مشخص شد کودکان دارای مهارتهای فضایی بهتر، در سال نخست استعداد قویتری در ریاضی از خود بروز دادند و طی زمان نیز رشد بیشتری از خود نشان دادند. همچنین مهارتهای زبانی نوشتاری و فضایی رشد ریاضیات را با افزایش دانش کودکان از شمارش توالی ارتقا بخشیدند. جزئیات این مطالعه در مجله Child Development منتشر شد.