پژوهشگران می‌گویند بسیاری از ژنهای مربوط به توانایی خواندن در دانش‌آموزان دبیرستانی، بر روی مهارت‌های ریاضی آنها نیز مؤثر است.
مفاهيم: ژن چيست؟
دانشمندان پی برده‌اند که در کودکان ۱۲ ساله، تقریبا نیمی از ژنهای مؤثر در قدرت خواندن و نوشتن، در مهارت‌های ریاضی آنها نیز مؤثر است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که صدها و شاید هزاران واریانت یا متغیر ژنتیکی، عملکرد کودک را در خواندن و ریاضیات شکل می‌دهد.
به گفته این پژوهشگران با اینکه عوامل ژنتیکی مهم هستند، اما تاثیرات محیطی مانند زندگی خانگی و مدرسه رفتن نیز تقریبا به اندازه عوامل ژنتیکی در یادگیری کودکان مورد بررسی آنها موثر بودند.
رابرت پالمین، استاد ژنتیک رفتار در کینگز کالج لندن و نویسنده این پژوهش گفت : «کودکان از لحاظ میزان سادگی یا دشوار بودن یادگیری برای‌شان از لحاظ ژنتیکی باهم متفاوتند؛ ما باید این تفاوت‌های فردی را بازشناسیم و به آنها توجه داشته باشیم.»
او افزود: « این تأثیر قوی ژنتیک در یادگیری، به این معنا نیست که نمی‌توان برای کودکی که یادگیری برایش دشوار است ، کاری کرد. توارث به مفهوم تاثیری غیرقابل‌تغییر نیست. این امر فقط به این معناست که والدین، مدرسه و معلم‌ها باید تلاش بیشتری کنند تا کودک سرعت مورد نیاز در یادگیری را بدست آورد.»
در این بررسی، دوقلوهای ۱۲ ساله و همچنین کودکان غیرخویشاوند با هم، از ۲۸۰۰ خانواده بریتانیایی، از لحاظ درک مطلب و تسلط در خواندن مورد ارزیابی قرار گرفتند و همچنین تست‌های مربوط به سؤال‌های ریاضی از آنها گرفته شد. سپس‌های داده‌های به دست آمده را با DNA این کودکان مقایسه کردند.
الیور دیویس، ژنتیک‌دان کینگز کالج لندن گفت: «ما به این سؤال از دو دیدگاه نگاه کردیم، یکی مقایسه شباهت‌های هزاران دوقلو و یکی اندازه‌گیری میلیون‌ها تفاوت ژنتیکی کوچک در DNA آنها. هر دو بررسی نشان داد که در مهارت‌های خواندن و ریاضیات، مجموعه مشابهی از تفاوت‌های ظریف DNA دخالت دارند.»
این بررسی ژنهای مؤثر در مهارت‌های خواندن یا ریاضیات را مشخص نکرد و محققان نمی‌دانند واریانت‌های متفاوت ژن‌ها چگونه عمل می‌کنند؛ احتمالا، آنها در رشد و عملکرد مغز و سایر فرایندهای زیستی مهم در یادگیری هر دو مهارت اثر می‌گذارند. بررسی‌های قبلی نشان داده‌اند که گوناگونی‌های ژنتیکی اغلب تفاوت‌های دانش‌آموزان بریتانیایی در نتیجه امتحانات را توضیح می‌دهند.
اگر به ارتباط بین ژن‌ها و توانایی‌های کودکان پی برده شود، می‌توان محیط یادگیری مؤثرتری را برای دانش‌آموزان ایجاد کرد تا در آن بتوانند به بالاترین سطح خواندن و ریاضیات، که مهارت‌های مهمی در دنیای مدرن به حساب می‌آیند، دست پیدا کنند.
کریس اسپنسر از دانشگاه اکسفورد در این باره می‌گوید: «ما در حال وارد شدن به دنیایی هستیم که در آن آنالیز میلیون‌ها متغیر DNA، در میان هزاران نفر، ابزاری معمول برای دانشمندان در شناخت جنبه‌های زیستی انسان است. این بررسی، از این ابزار برای بررسی ژنهای مشترک بین توانایی خواندن و ریاضی در کودکان استفاده می‌کند. جالب اینکه از همین ابزار می‌توان برای مشخص کردن ارتباط بین بیماریها یا پاسخ افراد متفاوت به درمانها نیز استفاده کرد.»