اندازه گیری طول، مساحت، حجم و وزن نقش مهمی در کاربردهای عملی ریاضیات دارد. در میان این واحدهای اندازه گیری، واحد طول جنبه اساسی دارد زیرا با داشتن یک واحد طول، میتوان واحدی برای سایر کمیت ها وضع کرد. یکی از دستاوردهای مهم قرن هجدهم ایجاد دستگاه متری بود که به جای دستگاه اوزان و مقادیر کاملا در هم و برهم و غیر علمی دنیا، دستگاهی منظم، یکنواخت، علمی و دقیق و ساده گذاشته شود.
بسط دستگاه متری امروزی اولین کوشش برای دایر کردن یک دستگاه علمی اندازه گیری نیست. در سال 1670 ریاضیدان فرانسوی و معاون اسقف کلیسای سنت پل در لیون، کشیش گابریل موتون، یک دقیقه از محیط زمین را به عنوان واحد طول مطرح کرد و این واحد را به طور اعشاری تقسیم و ضرب کرد و به اضعاف و مضارب گوناگون آن اصطلاحات مناسب لاتین اختصاص داد. تقریبا در همان زمان سر کریستوفر فررن، در انگلستان پیشنهاد کرد که طول آونگی که هر نیم ثانیه یک بار در نوسان است به عنوان واحد طول اختیار شود. این واحد تقریبی برای نصف طولی است که عموما به زراع باستان ( فاصله بین آرنج شخص تا نوک انگشتان وسط ممتد او) تشخیص داده می شد.
در سال 1671 منجم فرانسوی ژان پیکار و در سال 1673 فیزیکدان هلندی کریستیان هوینگس از انتخاب طول آونگ یک ثانیه در سطح دریا در عرض 45 درجه جغرافیایی هواداری می کردند. این واحد تنها شش میلی متر کوتاه تر از متر امروزی است. در سال 1775 مسیه طول آونگ یک ثانیه را در عرض 45 درجه جغرافیایی با دقت زیاد اندازه گرفت و بدون توفیق برای انتخاب شدن آن به عنوان واحد طول کوشید.
بحث دامنه دار ایجاد یک دستگاه نوین اندازه گیری موجب شد که در سال 1789 آکادمی علوم فرانسه کمیته ای را برای طرح برنامه قابل قبولی منصوب نمیاید. سال بعد سر جان میلر در مجلس عوام انگلیس یک دستگاه اندازه گیری یکنواخت برای بریتانیای کبیر پیشنهاد کرد.
تقریبا در همان زمان تامس جفرسون یک دستگاه یکنواخت برای ایالات متحده پیشنهاد و طول یک آونگ یک ثانیه ای در عرض جغرافیی 38 درجه را که میانگین عرض جغرافیایی ایالات متحده امریکا در زمان او بود مطرح کرد.
کمیته آکادمی علوم فرانسه ضمن کار خود بر یک دستگاه اعشاری توافق نمود و دو شق را برای واحد طول این دستگاه بررسی کرد. یکی از آنها طول آونگ یک ثانیه بود. از آنجا که g هم با عرض جغرافیایی و هم ارتفاع از سطح دریا تغییر می کند و با توجه به دقتی که لژاندر و دیگران نصف النهار زمینی را اندازه گرفته بودند کمیته موافقت کرد که متر را یک ده میلیونیم فاصله نصف النهاری از قطب شمال تا استوا انتخاب نماید.
در سال 1793 بر اثر فشارهای سیاسی، آکادمی علوم تعطیل ولی کمیته اوزان و مقادیر ابقا شد. بعضی از اعضای آن مانند لاوازیه تصفیه شدند و عده ای دیگر به عضویت در آمدند که زمانی لاگرانژ، لاپلاس، لژاندر و مونژ را شامل می شدند. پیش از 1799 کار کمیته به اتمام رسید و دستگاه متری فعلی به تحقق پیوست.
دستگاه متری در 4 نوامبر 1800 به صورت قانون در فرانسه به اجرا درآمد
در ژوئن 1799 جمهوری فرانسه دستگاه متری اوزان و مقادیر را پذیرفت. امروزه این دستگاه در همه جای دنیا به جز ایالات متحده که آماده الحاق به آن است پذیرفته شده است. البته دستگاه متری مدتهاست که در ایالات متحده در مقاصد علمی مورد استفاده است.
به علت آشکار شدن وجود خطا در اندازه گیری ربع نصف النهاری، متر استاندارد امروزی را به عنوان 1650763.73 برابر طول موج نور قرمز نارنجی ایزوتوپ کریپتون 86 که در خلاء اندازه گرفته می شود، تعریف می کنند.