در سال 1984، «دیوید پرکینز» و همکارانش در دانشگاه ها هاروارد، طرح مدارس هوشمند را به عنوان تجربه ای نوین در برنامه های آموزش و پرورش، با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات ارائه کردند. این طرح به تدریج در چند مدرسه اجرا شد و بعدها تا حدودی توسعه یافت، به طوریکه امروزه برخی از کشورهای توسعه یافته در امر فناوری اطلاعات، مانند مالزی، از این مدارس برای تربیت نیروی انسانی در برنامه های توسعه خود استفاده بهره برند.
مدارس هوشمند مدارسی هستند که مبانی توسعه آن ها استفاده از فناوری های نوین اطلاعات و ارتباطات است.تفاوت آن ها با مدارس مجازی این است که در این مدارس دانش آموزان باید حضور فیزیکی داشته باشند، اما در مدرسه مجازی، دانش آموز و معلم می توانند کیلومترها از هم فاصله داشته باشند.
معلمان مدارس هوشمند الزامی به متخصص بودن در حوزهIT ندارند، بلکه باید بتوانند از سیستم این مدرسه آگاه باشند و از امکانات آن خوب استفاده کنند.معلم باید خوب بداند که منابع در کجاها وجود دارند که وقتی دانش آموزان سوالی را مطرح کردند، آنان را به منابع مورد نظر راهنمایی کند. در این گونه مدارس، سیستم بر روی رایانه مرکزی مدرسه نصب می شود و با اتصال به تعداد زیادی از خطوط تلفن، در طول شبانه روز آماده ارائه خدمات است.
مدرسه هوشمند مدرسه ای است که علاوه بر استفاده از امکانات فیزیکی مدرسه و برنامه هایی مانند دیگر مدارس، تلاش دارد تا با تجهیز به امکانات رایانه ای و فناوری های مربوطه، کنترل و مدیریت خود را بر این اساس مبتنی کند و محتوای بیشتر درس ها را الکترونیکی و ارزشیابی و نظارت سیستم را هوشمند کند.
در این گونه مدارس، سیستم بر روی رایانه مرکزی مدرسه نصب می شود و با اتصال به تعداد زیادی از خطوط تلفن، در طول شبانه روز آماده ارائه خدمات است. این سیستم امکانی را فراهم می آورد تا دانش آموزان، اولیا و معلمان و کادر مدرسه در تعامل همیشگی و پویا برنامه خود را به پیش برند. امکان اطلاع رسانی صوتی و تصویری، ارتباط با مربیان، ارائه انتقادات و پیشنهادات، پرسش و پاسخ و دیگر موارد ضروری از کارکردهای مدارس هوشمند است.
در این مدارس، دانش آموزان با داشتن یک رایانه در منزل همیشه با سیستم مدرسه خود در ارتباط خواهند بود، لذا می توان گفت مدارس هوشمند هیچ وقت تعطیل نخواهد بود، البته لازم است این نکته یادآوری شود که با ایجاد مدارس هوشمند، بستر لازم برای مدارس مجازی نیز فراهم می شود.
از مهم ترین ویژگی های مدارس هوشمند این است که دانش آموزان با تفکر مستقل و ابراز خلاقیت توانمندی خود را به کار می گیرند و فضای حاکم موجب به کارگیری توانمندی های مربیان، معلمان و اولیا برای تقویت آموزش و پرورش می شود و به طور کلی، محیط مدرسه مشوق یادگیری و باعث ایجاد انگیزه و رغبت در مجموعه خواهد شد.
مدرسه هوشمند مدرسه‌ای فیزیکی است و کنترل و مدیریت آن مبتنی بر فناوری رایانه و شبکه انجام می‌گیرد و محتوای بیشتر درس های آن الکترونیکی و سیستم ارزشیابی و نظارت آن هوشمند است. در چنین مدرسه‌ای، یک دانش‌آموز هوشمند، با صرف وقت بر روی موضوعات به شکل مستمر، منابع و قابلیت‌های اجرایی خود را توسعه و تغییر می‌دهد و این نکته‌ای است که به مسۆولان مدرسه اجازه می‌دهد تا با توجه به تغییرات به‌وجود آمده و افزایش سطح اطلاعات دانش‌آموزان، آنها را برای اخذ اطلاعات جدید آماده کنند.
مدرسه هوشمند مدرسه ای است که برای ایجاد محیط یاددهی- یادگیری و بهبود نظام مدیریتی مدرسه و تربیت دانش آموزان پژوهنده طراحی شده است.مدرسه هوشمند موسسه آموزشی است که در جهت فرآیند یادگیری و بهبود مدیریت به صورت سیستمی نظام یافته بازسازی می شود تا کودکان را برای عصر اطلاعات آماده کند.
دانش آموزان در مدرسه هوشمند نقش یاددهنده و یادگیرنده را بر عهده دارند. در این مدرسه، برنامه درسی محدود کننده نیست و به دانش آموزان اجازه داده می شود از برنامه های درس خود فراتر گام بردارند در این مدرسه، روش تدریس براساس دانش آموز محوری است تأکید بر مهارت فکر کردن و فراهم کردن محیط یاددهی- یادگیری از راهبردها و خط مشی های مدرسه هوشمند است...