یکی از مهم ترین و حساس ترین دوران زندگی هر فرد، دوران کودکی اوست و شخصیت آینده اش در همین دوران پایه گذاری می شود و ممکن است بر اثر کوچک ترین سهل انگاری در امر تعلیم و تربیت کودک، به شاکله شخصیت او آسیب های جبران ناپذیری وارد شود. بویژه دوران خردسالی کودک که بسیار حساس، مهم و باارزش است.
در همین دوران است که شخصیت اجتماعی و اخلاقی کودک شکل می گیرد و او در این دوران بسیار مهم بتدریج با صفات نیک و بد آشنا می شود و راه و روش آینده اش را مشخص می کند. او همچنین در این دوران خوبی و بدی، محبت و خشونت، انسان دوستی و دشمنی، سخاوت و بخل ورزی را می فهمد و می آموزد؛ بنابراین مهم ترین شیوه تربیت کودک، ارتباطی است که والدین با کودک شان برقرار می کنند و نیز توجهاتی است که به کودک دلبند شان دارند. از سوی دیگر هر کودکی با ویژگی و خوی و صفت خاصی پا به عرصه هستی می گذارد. برای نمونه بعضی از بچه ها سخاوتمند و خیرخواه هستند و به طور ذاتی دوست دارند به افراد نیازمند کمک کنند، ولی بعضی از بچه ها این خصلت را ندارند. این نکته مهم است که یک پدر و مادر آگاه و با تدبیر باید علت بخیل بودن کودک خویش را شناسایی و بموقع از این صفت ناپسند جلوگیری کنند و نهال انساندوستی و نیکوکاری را در نهاد فرزندشان پرورش دهند.
کودک، اعمال و رفتار پدر و مادرش را معیار خوبی و بدی قرار می دهد و از آنها الگوبرداری می کند. در واقع کودک به اعمال و رفتار آنها نگاه می کند نه به گفتارشان؛ بنابراین اگر می خواهید فرزندی مهربان، انساندوست، خوش اخلاق، نیکوکار و سخاوتمند داشته باشید، باید خودتان چنین باشید.
پدرها و مادرها وظیفه دارند فرزندشان را انساندوست، نیکوکار و نیز مهربان تربیت کنند و بی تردید الگوی اول آنها برای رسیدن به این ویژگی ها، پدر و مادر است.
اگر می خواهید فرزندانی نیکوکار و باسخاوت داشته باشید، به نکات ذیل توجه کنید:
ـ بعضی وقت ها می توانید از اوضاع و احوال و نیز مشکلات افراد و کودکان نیازمند و بی بضاعت برای فرزندتان صحبت کنید و در صورت امکان از نزدیک به دیدن آنها بروید و همچنین به فرزند دلبندتان بگویید که آنها همه انسان هستند و خواهر و برادر ما و ما در برابر آنها مسئول هستیم و باید در حد توان خود به آنها کمک کنیم. آن وقت به مقدار توانایی خودتان و در حضور فرزندتان هدیه ای برای کودکان نیازمند تهیه کنید.
ـ می توانید یک قلک برای فرزندتان بخرید و به او پیشنهاد بدهید که هر روز مقداری از پول توجیبی هایش را در قلک بریزد. بعد از مدتی هم پول هایش را بیرون بیاورد و با نظارت شما در راه خیر و کمک به افراد نیازمند و بی بضاعت به مصرف برساند، البته این نکته مهم است که این کار به صورت دائم و همیشگی در آید، این گونه اثر بهتری خواهد داشت.
ـ بعضی وقت ها با فرزندتان میوه و شیرینی بخرید و به اتفاق هم به عیادت بیماران بروید. به او بگویید که عیادت از بیماران یک کار ارزشمند و اخلاقی است و بیماران از دیدن شما خوشحال می شوند.
ـ می توانید مقداری پول در اختیار فرزندتان قرار بدهید که به موسسه خیریه بپردازد یا به افراد نیازمند کمک کند.
ـ به فرزند کوچک تان پیشنهاد کنید یکی از اسباب بازی هایی را که دوست دارد به خواهر، برادر یا دوستانش ببخشد. آن وقت از او بپرسید چه احساسی دارد و او را مورد تشویق قرار بدهید و از کارش تعریف کنید. با این روش فرزندتان به بخشش و کمک کردن به دیگران عادت می کند و متوجه می شود که بخشش چه کار خوب و باارزشی است؛ البته این نکته حائز اهمیت است که ممکن است این کار ابتدا برای او سخت و دشوار باشد حتی ممکن است، قبول نکند. در این صورت شما باید با صبر و حوصله و به دور از اجبار این کار ارزشمند را به او آموزش بدهید.
ـ به فرزندتان پیشنهاد بدهید که گاهی اوقات دوستانش را به منزل دعوت و از آنها به نحو شایسته ای پذیرایی کند و به آنها احترام بگذارد.
ـ می توانید به او پیشنهاد کنید که خوراکی هایش را با اعضای خانواده یا دوستان و همبازی هایش بخورد. شما هم او را به خاطر انجام این کار تشویق و تمجید و از او تشکر و قدردانی کنید.
ـ می توانید با فرزندتان به مراکز خرید بروید و با توجه به سلیقه دختر یا پسرتان برای بچه های نیازمند و بی بضاعت هدیه بخرید.
در پایان شما می توانید با این روش ها عواطف و احساسات فرزند دلبندتان را تحریک کنید و نهال سخاوت، انساندوستی، احسان و نیکوکاری را در وجودشان پرورش بدهید تا این صفات عالی بتدریج در وجود فرزندتان تقویت شود و به صورت یک عادت خوب و اخلاق پسندیده، ملکه گفتار و رفتارش شود.