در ترکیبات اصل شمول و عدم شمول1 (اصل شمول - طرد) اگر A و B دو مجموعه متناهی (۲=n) باشند، آنگاه
اصل شمول و عدم شمول یک قضیه (قابل اثبات) است، اما به علت سادگی، به عنوان یک اصل بیان میشود.
A را اجتماع از مجموعههای A1,...,An در نظر میگیریم. برای اثبات اصل شمول و عدم شمول در حالت عام، اول باید مشخصات
را برای توابع مشخصه به صورت
بررسی کنیم. حداقل دو راه برای این کار هست:
راه اول: کافی است برای هر x xدر اجتماع A1,...,An این کار را بکنیم. فرض کنیم دقیقا به m تا از مجموعهها تعلق دارد (۱ ≤ m ≤ n). برای سادگی این مجموعهها را A۱، ...، Am در نظر میگیریم. پس مشخصه در x به
کاهش مییابد.
تعداد زیرمجموعههای kعضوی از مجموعه mعضوی برابر با است. چون ٬
با قرار دادن همهٔ جملات در سمت چپ معادله، بسط (۱ – ۱)m را با استفاده از بسط دو جملهای به دست میآوریم. بنابراین (*) برای x صادق است.
راه دوم: تابع زیر همیشه صفر است
زیرا: اگر x در A نباشد، آنگاه تمام پرانتزها صفر میشوند (۰ - ۰ = ۰). در غبر این صورت، اگر x متعلق به Am باشد، پرانتز mام صفر میشود (۱ - ۱ = ۰). با بسط ضرب در سمت راست به معادلهٔ (*) میرسیم.
استفاده از (*): برای اثبات اصل شمول و عدم شمول برای اندازهٔ مجموعهها، معادلهٔ (*) را برای تمام xها در اجتماع A۱، ...، An جمع میکنیم.
مثال) فرض کنید { S = { ۱،۲، … ، ۱۰۰، چند عضو از S وجود دارد که بر ۲ و ۵ بخش نباشد؟
حل) تعداد اعدادی که مضرب 2 هستند: ۵۰
تعداد اعدادی که مضرب 5 هستند: ۲۰
تعداد اعدادی که مضرب 2 و 5 هستند: ۱۰
جواب:
= ۱۰ + ۲۰ - ۵۰ - ۱۰۰ ۴۰