مغز انسان در حالت عادی محدودیت فعالیت دارد؛مثلا وقتی یکی از بخش های مغز در حال فعالیت است بقیه قسمت ها در حالت خاموش قرار دارند و نمی توانند هیچ کاری انجام دهند. حالا این فعالیت ها به نیم کره های چپ و راست مغز هم ربط دارد.
نیم کره های چپ و راست فعالیت های متفاوتی دارند و اگر یکی از آن ها در حال کار باشد نمی شود از نیم کره دیگر هم استفاده کرد. ممکن است آدم در یک لحظه یک موسیقی را بشنود و نوشته هایی را هم که جلویش هستند بخواند اما وقتی بخواهد روی یکی از این ها تمرکز کند نمی تواند دیگری را انجام دهد. مغز انسان فقط توان گرفتن یک کانال را دارد.
اگر بخواهد یک چیزی را با دقت بخواند یعنی حس بینایی اش کاملا فعال است و در آن زمان نمی تواند چیزی را با دقت گوش کند. حتی اگر صداها را هم بشنود، نمی تواند تشخیص دهد که گفتگوهای دور و برش در چه موردی بوده اند. به خاطر همین هم هست که بعضی ها وقتی در حال تماشای تلویزیون هستند صداهای دور و برشان را نمی شنوند و حتی اگر اسمشان را صدا کنی جواب نمی دهند.
در کنار این مغز باز هم در حالت طبیعی توان پردازش محدودی دارد. وقتی اطلاعات خاصی به مغز می رسد مغز می تواند آن ها را تحلیل کند و اگر در همان لحظه اطلاعات جدیدی وارد شود نمی تواند همزمان هر دو را با هم پردازش کند اما این وسط یک سری استثناء هم وجود دارد؛ مثلا دیده شده که در مغز خانم ها در مواردی دو کانال با هم کار می کنند؛ مثلا خانم ها می توانند همان طور که در حال دیدن یک سریال تلویزیونی هستند با تلفن هم به صورت دقیق صحبت کنند.
هر دو کار را هم کامل انجام می دهند؛ یعنی اگر از یک خانم بپرسی که در این قسمت سریال چه گذشت، می تواند آن را مو به مو توضیح دهد و همه مکالمه تلفنی اش را هم به خاطر دارد. در این حالت کانال های بینایی و شنوایی خانم ها با هم فعال می شوند و توان پردازش مغز هم به شکل قابل توجهی بالا می رود. البته این به معنای باهوش تر بودن خانم ها نیست. این یک خصوصیت خوب مغز است که همه آدم ها می توانند با تمرین و تمرکز و برنامه ریزی به آن برسند و در نتیجه کارهایشان را با دقت و سرعت بیشتری انجام دهند.