کنفرانس "سُلوی" یکی از مهمترین گردهمایی های دانشمندان حوزه فیزیک و شیمی است که از سال 1911 برگزار می‌شود. این کنفرانس در سال 1927 بسیار حائز اهمیت و منحصربفرد بود زیرا از بین 29 دانشمندی که در آن سال در این کنفرانس حضور داشتند، 17 تن موفق به دریافت جایزه نوبل شدند.
کنفرانس مشهور شیمی و فیزیک جهان "کنفرانس سُلوِی" (Solvay Conference) نام دارد که در آن نوابغ جهان اعم از "آلبرت اینشتین" و "ماری کوری" نیز در گذشته شرکت کرده‌اند. "موسسه بین‌المللی فیزیک و شیمی سُلوِی" (International Solvay Institutes for Physics and Chemistry) واقع در بروکسل، توسط "ارنست گوستاو ژوزف سلوی" (Ernest Gaston Joseph Solvay) شیمیدان بلژیکی پس از برگزاری "شورای سلوی" در ۱۹۱۱ (اولین کنفرانس جهانی فیزیک) در سال ۱۹۱۲ تأسیس شد.
به جرات می‌توان گفت کنفرانس‌های سلوی مشهورترین کنفرانس‌ها در شاخه فیزیک و شیمی هستند. سال ۱۹۱۱ اولین کنفرانس سلوی فیزیک برگزار شد که اولین کنفرانس بین‌المللی فیزیک بود که تا آن زمان برگزار شده بود. این کنفرانس با دعوت ارنست سلوی برگزار شد.
اولین کنفرانس سلوی
"هندریک آنتون لورنتس" (Hendrik Antoon Lorentz) فیزیکدان هلندی ریاست نخستین کنفرانس سلوی را که از ۳۰ اکتبر تا ۳ نوامبر در سال ۱۹۱۱ برگزار شد را بر عهده داشت. موضوع این کنفرانس "تشعشع" و "کوانتا" بود. طی این همایش دانمشندان به بررسی مشکلات دو رویکرد یعنی "فیزیک کلاسیک" و "مکانیک کوانتومی" پرداختند. "فریدریش لیندمان، ویکنت چرول اول" (Frederick Lindemann, ۱st Viscount Cherwell) و آلبرت اینشتین جوانترین فیزیکدانان حاضر در این کنفرانس بودند. اعضای دیگر این کنفرانس شامل افرادی مانند "ماری کوری" (Marie Curie) فیزیکدان و شیمیدان لهستانی-فرانسوی و "هنری پوانکاره" (آنری پوانکاره) ریاضیدان، فیزیکدان نظری، مهندس و فیلسوف علم فرانسوی بودند.
پنجمین کنفرانس سلوی که در ماه اکتبر سال ۱۹۲۷ برگزار شد، بسیار منحصر به فرد بود. موضوع این کنفرانس الکترون‌ها و فوتون‌ها بود و طی آن معروفترین فیزیکدانان آن زمان و شاید تمام تاریخ درباره نظریه کوانتومی با هم تبادل نظر کردند. از جمله چهره‌های برجسته حاضر در این کنفرانس "آلبرت اینشتین" و "نیلز بور" فیزیکدان دانمارکی بودند.
علت منحصر به فرد بودن این کنفرانس این است از بین ۲۹ دانشمندان مشهوری که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید و در این کنفرانس حضور داشتند (۳ دانشمند غائب بودند) ۱۷ نفر موفق به دریافت جایزه نوبل در زندگی خود شده‌اند.
افراد حاضر در این عکس که به جرات می‌توان گفت معروفترین عکس دنیای فیزیک محسوب می‌شود از ردیف بالا سمت چپ به ترتیب عبارتند از:
۱. "آگوست پیکار" (Auguste Antoine Piccard) فیزیکدان، مخترع و مکتشف سوئیسی
۲. "امیل هنرویت" (Émile Henriot) شیمیدان فرانسوی.
۳. "پائول ارنفست" (Paul Ehrenfest) فیزیکدان نظری اتریشی-آلمانی بود که سهم عمده‌ای در شاخهٔ مکانیک آماری و رابطه آن با مکانیک کوانتومی از جمله تئوری تغییر فاز و تئوری ارنفست داشت.
۴. "ادوارد هرتزن" (Edouard Herzen) شیمیدان بلژیکی که نقش اساسی را در طول قرن ۲۰ در پیشبرد دانش شیمی و فیزیک ایفا نمود. او با ارنست سلوی همکاری‌هایی داشته و در کنفرانس‌های اول، دوم، چهارم، پنجم و ششم کنفرانس سلوی شرکت کرد.
۵. "تئوفیل د دوندر" (Théophile de Donder) ریاضیدان و فیزیکدان اهل بلژیک.
۶. "اِروین رودولف یوزف آلکساندر شرودینگر" (Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger) فیزیکدان بود.او از جمله کسانی بود که در تئوری موج، مشارکت داشت و نتایج اساسی در زمینه نظریه کوانتومی از مکانیک موج او تشکیل شد.
۷. "ژول-امیل ورشافلت" (Jules-Émile Verschaffelt) فیزیکدان اهل بلژیک.
۸. "ولفگانگ ارنست پاولی" (Wolfgang Ernst Pauli) فیزیکدان بلندپایه اتریشی/سوئیسی بود. مهمترین کار وی کشف اصل طرد است. وی فرزند ولفگانگ پاولی استاد شیمی (او و پدرش هم نام بودند) است.
۹. "ورنر کارل هایزنبرگ" (Werner Karl Heisenberg) فیزیکدان آلمانی و یکی از بنیانگذاران فیزیک کوانتومی.
۱۰. "رالف اچ فاولر" (Ralph H. Fowler) فیزیکدان اهل انگلستان.
۱۱. "لئون بریلوین" (Léon Brillouin) فیزیکدان اهل فرانسه.
ردیف وسط از سمت چپ:
۱۲. "پـِیتر یوزفوس ویلهموس دِبای" (Peter Joseph William Debye) فیزیکدان و شیمیدان هلندی.
۱۳. "مارتین هانس کریستین نودسن" (Martin Knudsen) فیزیکدان دانمارکی که در دانشگاه فنی دانمارک به تدریس و پژوهش می‌پرداخت.
۱۴. "سر ویلیام لورنس براگ" (William Lawrence Bragg) فیزیکدان انگلیسی.
۱۵. "هندریک آنتونی کرامرز" یا "هانس کرامرز" (Hendrik Anthony Kramers) یک فیزیکدان هلندی که با نیلز بور برای درک چگونگی اثر امواج الکترومغناطیسی بر ماده کار کرد.
۱۶. "پل آدرین موریس دیراک" (Paul Adrien Maurice Dirac) فیزیکدان و ریاضیدان بریتانیایی و از پایه‌ریزان مکانیک کوانتومی.
۱۷. "آرتور هالی کامپتون" (Arthur Holly Compton) فیزیکدان آمریکایی که بخاطر بررسی ماهیت ذره‌ای نور و بخصوص اثر کامپتون و همچنین کشف ماهیت پرتوهای کیهانی شهرت دارد. وی در پروژهٔ منهتن نیز شرکت داشت.
۱۸. "لویی-ویکتور-پیِر-ریمون دوبروی" (Louis-Victor-Pierre-Raymond) فیزیکدان فرانسوی.
۱۹. "ماکس بُرن" (Max Born) فیزیکدان و ریاضیدان آلمانی. او یکی از ۱۱ نفری بود که بیانیه راسل-اینشتین را امضاء کردند. بیانیهٔ راسل-اینشتین یا مانیفست راسل-اینشتین، عنوان بیانیه‌ای است که در ۹ ژوئیه ۱۹۵۵، توسط برتراند راسل، در روزگار جنگ سرد و در لندن انتشار یافت. پیش‌نویس این بیانیه که موضوع آن هشدار دربارهٔ خطرات حاصل از گسترش سلاح‌های هسته‌ای برای جامعهٔ بشری بود، به وسیلهٔ برتراند راسل تهیه شد و توسط یازده دانشمند به امضا رسید.
۲۰. "نیلز هنریک داوید بور" (Niels Henrik David Bohr) فیزیکدان دانمارکی بود که شهرت او بیشتر به علت رد کردن مدل اتمی ارنست رادرفورد و ابداع مدل اتمی خود است. او تلاش‌هایی بنیادی در زمینهٔ شناخت ساختار اتم و مکانیک کوانتوم داشت.
ردیف جلو از سمت چپ:
۲۱. "ایروینگ لانگموئر" (Irving Langmuir) شیمیدان و فیزیکدان آمریکایی.
۲۲. "ماکس کارل ارنست لودویگ پلانک" (Max Karl Ernst Ludwig Planck) یکی از مهمترین فیزیکدانان آلمان در سده ۱۹ میلادی و اوایل سده ۲۰ بود. او را پدر نظریهٔ کوانتوم می‌نامند.
۲۳. "ماریا اسکلودوسکا کوری" شناخته شده با نام ماری کوری (Marie Sklodowska Curie) فیزیکدان و شیمیدان لهستانی-فرانسوی.
۲۴. "هندریک آنتون لورنتس" (Hendrik Antoon Lorentz) فیزیکدان هلندی.
۲۵. "آلبرت اینشتین" (Albert Einstein) فیزیکدان نظری آلمانی بود. او بیشتر، به خاطر نظریه نسبیت و به ویژه برای هم‌ارزی جرم و انرژی (E=mc۲ که از آشناترین رابطه‌ها در فیزیک بین غیرفیزیک‌دان‌هاست) شهرت دارد. علاوه بر این، او در بسط تئوری کوانتوم و مکانیک آماری سهم عمده‌ای داشت. او به دلیل تأثیرات چشمگیرش به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فیزیک دانانی شناخته می‌شود که به این جهان پا گذاشته‌اند.
۲۶. "پل لانژون" (Paul Langevin) فیزیکدان برجسته فرانسوی بود. او شاگرد پیر کوری بود.
۲۷. "شارل اوژن گویه" (Charles-Eugène Guye) فیزیکدان سوئیسی.
۲۸. "چارلز تامسون ریس ویلسون" (Charles Thomson Rees Wilson) فیزیکدان و هواشناس اسکاتلندی.
۲۹. "سر اوِن ویلانز ریچاردسون" (Sir Owen Willans Richardson) یک فیزیکدان اهل انگلستان بود. او در خلال سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۳ در دانشگاه پرینستون مقام استادی را داشت.
۳ دانشمند دیگر نیز در این کنفرانس دعوت بودند که بنابر دلایلی نتوانستند در ان شرکت کنند. "سر ویلیام هنری براگ" (William Henry Bragg) فیزیکدان و شیمیدان انگلیسی، "ادموند ون آبل" (Edmond van Aubel) فیزیکدان بلژیکی و "هنری الکساندر دسلاندرس" (Henri Alexandre Deslandres) دانشمندان غایب این کنفرانس بودند.
۱۷ فردی که از این جمع موفق به دریافت جایزه نوبل شدند عبارتند از :
۱. "ولفگانگ ارنست پاولی" نوبل فیزیک سال ۱۹۴۵
۲. "ورنر کارل هایزنبرگ" نوبل فیزیک سال ۱۹۳۲
۳. "پـِیتر یوزفوس ویلهموس دِبای" نوبل شیمی سال ۱۹۳۶
۴. "سر ویلیام لورنس براگ" نوبل فیزیک سال ۱۹۱۵
۵. "پل آدرین موریس دیراک" نوبل فیزیک سال ۱۹۳۳
۶. "آرتور هالی کامپتون" نوبل فیزیک سال ۱۹۲۷
۷. "لویی-ویکتور-پیِر-ریمون دوبروی" نوبل فیزیک سال ۱۹۲۹
۸. "ماکس بُرن" نوبل فیزیک سال ۱۹۵۴
۹. "نیلز هنریک داوید بور" نوبل فیزیک سال ۱۹۲۲
۱۰. "ایروینگ لانگموئر" نوبل شیمی ۱۹۳۲
۱۱. "ماکس کارل ارنست لودویگ پلانک" نوبل فیزیک سال ۱۹۱۸
۱۲. "ماری کوری" نوبل فیزیک سال ۱۹۰۳
۱۳. "هندریک آنتون لورنتس" نوبل فیزیک سال ۱۹۰۲
۱۴. "آلبرت اَینشتَین" نوبل فیزیک سال ۱۹۲۱
۱۵. "چارلز تامسون ریس ویلسون" نوبل فیزیک سال ۱۹۲۷
۱۶. "سر اوِن ویلانز ریچاردسون" نوبل فیزیک سال ۱۹۲۸
۱۷. سر ویلیام هنری براگ (دانشمند غائب) نوبل فیزیک سال ۱۹۱۵