مینو میری، دکترای روانشناسی بالینی و عضوهیات علمی دانشگاه فرهنگیان در گفت‌وگو با ایسنا:
هر کودکی منحصربه‌فرد است و برای مدیریت بیش فعالی خود به روش‌های مختلفی نیاز دارد و والدین نباید فکر کنند که ابتلا به این اختلال بیش‌فعالی و بی‌توجهی مانع از بروز استعداد آنها می‌شود.
یکی از مهم‌ترین نقص‌ها در حوزه سلامت روان کودکان در دهه اخیر، اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) است. این وضعیت همان الگوی بیش‌فعالی و تکانش‌گری یا بی‌توجهی که در عملکرد طبیعی فرد اختلال ایجاد می‌کند و در دو یا چند محیط، اعم از خانه، محل کار، مدرسه و مناسبات اجتماعی، ظاهر می‌شود.
درخصوص دلایل عدم تمرکز حواس و دقت، باید والدین و کادر آموزشی در مدارس نسبت به نحوه‌ی رفتار با کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه، نهایت دقت را داشته باشند تا از آسیب‌های دیگر ناشی از سرخوردگی و احساس گناه جلوگیری شود.
مواردی مانند نداشتن تمرکز در انجام کارها، نیمه کاره ماندن کارها، از این شاخه به آن شاخه پریدن و انجام چند کار همزمان و عدم انجام کارها مطابق با یک دستورالعمل خاص و در نهایت رها کردن آنها بخشی از اثرات مخرب عدم توجه و تمرکز در کودکان است که غیر ارادی بوده و کودک مبتلا به این اختلال هیچ نقشی در شکل‌گیری، بروز و کنترل آن ندارد.
در خصوص مهارت‌های مقابله با نقص توجه در کودکان نیز باید گفت که بهترین نوع درمان در واقع تشخیص به موقع این اختلال است که به منظور بررسی آن نیاز است تا کودک به واسطه یک متخصص مورد بررسی دقیق قرار گیرد و پس از انجام آزمایشات و تست‌های متعدد پزشک در باب درمان کودک تصمیم گیری خواهد کرد.
در ارتباط با وظایف والدین و معلمان در مقابل نقص توجه و بیش فعالی کودکان باید توجه کنیم بیش‌فعالی و بی‌قراری مداوم باعث ایجاد مشکلات زیادی برای کودکان در خانه و مدرسه می‌شود و نحوه برخورد با دانش‌آموز بیش فعال بسیار مسئله مهمی است که کودکان بیش فعال در مدرسه بیشتر از سایر دانش‌آموزان به توجه و مراقبت و تمرین نیاز داشته زیرا رفتار معلم با کودک بیش فعال تعیین می‌کند که او یک دانش‌آموز باسواد شود یا یک کودک فراری از مدرسه چرا که شناخت دانش‌آموزان بیش فعال اصلاً کار سختی نیست.
آموزش به کودکان بیش فعال در مدرسه سخت و گاهی خسته کننده است اما غیر ممکن و نشدنی نیست، لذا یکی از چالش برانگیزترین مشکلات مدیریتی که معلمان با آن مواجه هستند آموزش به دانش‌آموز کم توجه و بیش فعال است، زیرا او می‌تواند صبر و آرامش معلم را به خشم و عصبانیت تبدیل کند مخصوصاً هنگامی که مشکلاتی را در تدریس معلم و توانایی یادگیری دانش‌آموزان دیگر ایجاد می‌کند.
نحوه برخورد معلم با دانش‌آموز بیش فعال باید به گونه‌ای باشد که علاقه به تحصیل در آنها افزایش یابد نه اینکه از درس خواندن و انجام تکالیف فراری باشند مسلماً آموزش کودکان بیش فعال و کم توجه بسیار سخت و زمان بر است و نیاز به انرژی زیادی دارد زیرا مشکلات تحصیلی کودکان بیش فعال با بی‌توجهی یا رفتار اشتباه معلم با آنها می‌تواند چند برابر شود.
اگر معلم بداندکه چگونه با دانش‌آموز بیش فعال رفتار کند می‌تواند او را به تحصیل ترغیب کند. باید مشکلات تحصیلی و یادگیری دانش‌آموزان کم توجه یا بیش فعال را کنترل کرد چرا که این دانش‌آموزان در مدرسه نیاز به توجه خاص دارند.
هرگز نباید برای تنبیه دانش‌آموز بیش‌فعال و رفتارهای بیش‌فعالی او، زمان استراحت یا بازی را از او دریغ کرد. دانش‌آموزان مبتلا به بیش فعالی برای تخلیه انرژی اضافی خود، نیاز به فعالیت‌های بدنی دارند لذا گرفتن زمان استراحت از دانش‌آموز کم‌توجه می‌تواند بیش فعالی او در کلاس را بدتر کند چرا که تحقیقات نشان می‌دهد که حذف زمان استراحت یک تنبیه رایج برای کودکان مبتلا به بیش فعالی است، پس نباید به عنوان یک معلم، برای تنبیه زمان بازی کودکان برای را از آنها دریغ کنیم و به جای این کار می‌توانید یک تنبیه جایگزین این کار کنید که باعث شود انرژی اضافی دانش آموز تخلیه شود، مانند پاک کردن تخته سیاه یا دویدن در حیاط مدرسه نیز می‌توان استفاده کرد.
برای دانش‌آموز بیش‌فعال باید یک دوست خوب از همکلاسی‌هایش انتخاب کنید و از آنها بخواهید که برای انجام تکالیف کلاسی، نقاشی کشیدن و بازی کردن با یکدیگر همراه باشند. این استراتژی به دانش‌آموزان فرصتی برای حرکت کردن و تخلیه انرژی و در عین حال به آنها اجازه می‌دهد احساس مفید بودن به آنها می‌دهد و هنگامی که کودک بیش‌فعال با یکی از همکلاسی‌هایش ارتباط برقرار کند، یاد می‌گیرد که مانند او رفتار کند چرا که دانش آموز بیش فعال دوست خود را الگو قرار داده و سعی می‌کند رفتارهای اشتباه و بیش فعالانه خود را کنترل کند.