زاهد زرگر: روانشناس کودک
بازی در تکامل وجودی کودکان نقش دارد و حس احترام به دیگران، مهربانی، خلوص و نوآوری را در کودک پرورش می‌دهد. زاهد زرگر ، روانشناس کودک با اشاره به اینکه هنوز تعریف جامعی از بازی ارائه نشده که مورد قبول همه باشد، می گوید:
کودکان در بازی نقش‌آفرینی می‌کنند. در حقیقت آنها از شیوه‌های عمومی بازی پیروی می‌کنند، به این معنا که بازی را از دست زدن به وسایل اطراف خود آغاز می‌کنند و با رشد سنی، به بازیهای پیچیده‌تری می‌پردازند. همین که کودک به نحوی بازی با اشیا را آغاز کرد، واکنش او نسبت به کودکان دیگر تغییر می‌کند، چراکه بازی رشد هوشی کودک را افزایش می‌دهد و کودکان فاقد اسباب‌بازی از لحاظ شناختی از همسالان خود عقب‌تر خواهند بود.
بازی حس احترام به دیگران، مهربانی و خلوص را در کودک پرورش می‌دهد و حس نوآوری را در او شکوفا می‌کند. کودک هر رفتاری که در بازی در پیش می‌گیرد، در بزرگسالی نیز از بسیاری جهات همان رفتار را بروز می‌دهد. از طریق بازی اعضای بدن و عضلات کودک سالم و ورزیده شده و به این ترتیب از رکود و خمودگی دور می‌شود. به‌طور کلی پیش از مدرسه، بازیهای انفرادی مورد توجه کودک است و هر چه بزرگتر می‌شود به سمت بازیهای اجتماعی گرایش پیدا می‌کند از این رو در اوایل کودکی، پسرها بازیهای پرجنب و جوش و دخترها بازیهای آرام و کم‌تحرک را انتخاب می‌کنند و هر چه بزرگتر می‌شوند، این تفاوتها وضوح بیشتری پیدا می‌کند.
همچنین بازی کودکان متناسب با زمان، مکان، فصل، آداب و سنن، شرایط اجتماعی و... با هم فرق دارد. مثلاًبازی کودکان ساکن کنار دریا با مناطق کوهستانی با بازی کودکان شهری و روستایی تفاوت دارد. به همین دلیل ایجاد محیطی مطلوب برای بازیهای کودکانه از مهم‌ترین وظایف والدین است. گاهی اوقات دیدن فیلم‌های خشن و غیرواقعی اثری نامطلوب بر کودکان می‌گذارد و کودک خود را در دنیای دیگری می‌بیند و با خیالبافی و تقلید حرکات ستاره فیلم دست به کارهای نامعقول می‌زند این در حالی است که والدین وظیفه دارند محیطی همسان با دنیای واقعی کودکان، برای آنها فراهم کنند.