نویسنده: Julie Cohen
یک گروه تحقیقاتی فوق دکترای دانشگاه سانتا باربارا به این نتیجه رسیده اند که تقریبا آثار تمام برنامه های تقویت و افزایش هوش، بعد از مدتی از بین می روند. نتایج این تحقیق که در نشریه اینتلیجنس، منتشر شده است ممکن است اثر زیادی رووی تصمیم گیری روی تاثیر برنامه های تقویت ذهنی و هوشی ملی امریکا که برای تقویت قوای ذهنی کودکان زیر 5 سال اجرا می شود باقی بگذارد.
بسیاری از نظریات روان شناسی شناختی، رابطه مسلمی را بین هوش و محیط فرض می گیرند اما در تشریح پدیده اثر خاموشی تدریجی 1 ناتوان هستند. جان پروتسکو2، رهبر تیم پژوهش که اتفاقا از اعضای انجمن حافظه، هیجان، تفکر و آگاهی دانشکده روان شناسی و علوم مغز دانشگاه UCSB است درا ین باره می گوید: مدل های تعامل متقابل اساساً بر این پایه استوار شده اند که پدیده خاموشی اصلا نمی تواند اتفاق بیفتد. مگر اینکه آنها پس از تقویت هوش، وارد یک محیط پرورشی نامناسب شوند و نتوانند از مزایای افزایش هوش خود استفاده کنند در این صورت هم پیشرفت نمی کنند اما پسرفت هم نمی کنند."
پروتسکو حدود 44 آزمایش را به شیوه تصادفی مورد بررسی قرار داد که شامل 7584 کودک خردسال می شد. او دریافت گروه هایی که از نظر بهره هوشی پسرفت می کنند، بیش از گروه هایی است که پیشرفت می کنند. این نتایج او را به این باور رساند که هوش نیز در طول زمان خاموش می شود.
پروتسکو در این باره می گوید: این مطالعات، نکات مهمی را در مورد نقش محیط بر تقویت هوش نشان می دهد و از جمله اینکه محیط مناسب و محرک باید به طور مداوم در زندگی کودکان وجود داشته باشد و الا با خارج شدن کودک از یک برنامه تقویت هوش، اندوخته های او به مرور از میان می رود و هوش او به نقطه سابق بار می گردد."
همچنین می توان نتیجه گرفت که برنامه های تقویت ذهن و هوش باید تداوم و استمرار داشته باشند و با اجرای یک یا دو برنامه تقویتی نمی توان اطمینان کسب کرد که کودکان آنچه در این مدت فراگرفته اند و هر چه بر ضریب هوشی شان افزوده شده است را به مدت طولانی حفظ کنند بلکه بعد از مدتی قابلیت های کسب شده را از دست می دهند.