روش های جذب کودکان به مهدهای کودک برای مربیان و والدین
برای جذب کودکان در روزها و هفته های اول ورود آنان به مهدهای کودک روشهای مختلفی وجود دارد که به مهم ترین آنها می توان اشاره می شود:
1-هدف از جذب کودکان ایجاد آرامش برای کودکان و کمک به سازگاری آنان بدون وارد ساختن فشارهای روانی وعاطفی بر آنان است.
2-در این زمینه والدین بویژه مادران نقش موثری دارند. در بسیاری از موارد رفتارهای والدین اضطراب کودکان را افزایش می دهد.
3-پیش از ورود کودکان به مهد انجام اقدامات زیر ضروریست:
• تنظیم برنامه خواب کودکان
• برنامه ریزی برای حضور همراه کودک در مهد کودک
• برنامه ریزی برای حضور کوتاه مدت در روزهای اول با توجه به میزان وابستگی کودک بویژه برای مادران شاغل
• خودداری از فرستادن کودک با سرویس در روزهای اول
4-انتخاب مهد کودک مناسب از جمله اقدامات اولیه است، مهد کودک مناسب، شرایط زیر را دارا است:
• دور نبودن مهد کودک
• همکاری مدیر و مربیان با والدین و کودک برای سازگاری او از جمله اجازه به والدین برای حضور همراه کودک در مهد کودک، کوتاه بودن زمان حضور او
• رفتار مناسب مدیر و مربیان با کودکان مانند توجه به آنان، شاد بودن، برقراری ارتباط محبت آمیز و ...
• محدود نکردن کودکان بخصوص در روزهای اول به ماندن و نشستن در کلاس، شروع زودهنگام ((آموزش)) و...
5-خودداری از خواباندن کودکان در روزهای اول. (کودکان فکر میکنند که با خوابیدن ارتباط آنها با پدر و مادر قطع می شود.)
6-خودداری از بستن درب کلاس چون کودکان را دچار اضطراب و احساس قطع رابطه با محیط خارج می سازد. بخصوص در مورد کودکانی که دچار ترس از درب بسته هستند.
7-پرهیز از اصرار به گریه نکردن کودک که گاه با تهدید به نیامدن مادر همراه می شود و اضطراب کودک و گریه او را بیشتر می کند.
8-سرگرم کردن کودکان با بازیها و فعالیتهای جذاب و شاد بودن اصرار به انجام آنها توسط همه کودکان. برخی از کودکان در روزهای اول از انجام هر فعالیت خودداری می کنند و ترجیح می دهند تماشاگر باشند.
9-تشکیل یک گروه از کودکان قدیمی که با مهد کودک آشنا هستند، برای ارتباط با کودکان جدید، سرگرم کردن آنها و کمک به آنها. تجربه این کار نشان داده است که کودکان زبان واحساس یکدیگر را بهتر درک می کنند و در کنار یکدیگر بیشتر احساس امنیت و آرامش می کنند بخصوص اگر کودکان این گروه توانمندی ارتباط با دیگران را داشته باشند.
10-برقراری ارتباط انفرادی توسط مربی با کودک، او را به نام صدا زدن به او محبت کردن و توجه کافی به او.
11-خودداری از توضیح قوانین و مقرارت متعدد مهد کودک به کودکان در روزهای اول و آشنا کردن تدریجی آنها با این مقررات.
12-برقراری ارتباط دوستانه با مادر کودک در حضور کودک، کودک با دیدن این برخورد مربی را دوست و آشنای مادر خود تصور می کند و در نتیجه ارتباط بهتری با مربی برقرار می سازد.
13-خودداری مربی از داد زدن، صدای بلند و استفاده از صوت برای ساکت کردن کودکان. صدای زنگوله" برای این کار مناسب و آرامش بخش است.
14-توجه به تفاوت های فردی کودکان، خودداری از مقایسه کودکان با یکدیگر بخصوص به رخ کشیدن کودکانی که گریه نمی کنند و یا فعالیت های پیشنهادی را انجام می دهند.
15-کمک و ایجاد آرامش در مادرانی که به علت هم وابستگی یعنی وابستگی متقابل خود و فرزندانشان دچار اضطراب هستند و اضطراب خود را در حضور کودک با گریه یا علایم بدنی دیگر نشان می دهند.
16-تشویق همه کودکان در روزهای اول و خودداری از تشویق تبعیض آمیز کودکان که معمولا به اصرار پدر و مادر وبدون داشتن دلایل موجه انجام می شود و سبب ناراحتی کودکان دیگر می شود.
17-پذیرش کارهای همه کودکان، ایراد نگرفتن از آنها و مقایسه نکردن کارهای آنها با یکدیگر.
18-آشنایی با فضای مهد و قسمتهای مختلف آن ضرورت دارد زیرا حضور در محیط های نا آشنا سبب اضطراب می شود. این آشنایی را در یک روز انجام ندهید چون درگیر شدن در محیط های متفاوت نیز برای کودکان که تازه به مهد آمده اند، اضطراب انگیز و گیج کننده است دو روز یک قسمت از مهد کودک را نشان دهید و برای شروع بازدید از کلاسها مناسب تر است.
19-کودکان طبیعتا بیکار نمی نشینند. بهتر است فعالیت های جالبی را برای آنها برنامه ریزی و طراحی کرد. شیوه ارائه و معرفی این فعالیت ها اهمیت دارد. کودکان را مجبور به انجام یک فعالیت خاص نکنید. بهتر است در روزهای اول کلاس را به چند قسمت تقسیم کنید در هر قسمت میزی را به فعالیتی اختصاص دهید مثلا نقاشی، کار دستی بخصوص خمیر، اسباب بازی و...
- از کودکان بخواهید هر کدام هر فعالیتی را که دوست دارند انجام دهند. اگر کودکی نخواست کاری انجام دهد اصرار و اجبار نکنید.
- فعالیت های کلی که برای روزهای اول مناسب است گفتن داستانهای کوتاه، شاد و جذاب توسط مربی برای کودکان، پخش شعر و موسیقی کودکان با صدای مناسب، اگر تلویزیون برای کودکان برنامه خوبی دارد-که احتمالش کم است-استفاده کوتاه مدت ازآن ، رفتن به حیاط و استفاده از وسایل بازی آن به صورت آزاد، اجرای نمایش های کوتاه توسط مربی و یا بامشارکت کودکانی که دوست دارند، بازیهای آزاد و...
20-معرفی کودکان توسط خودشان بدون اجبار. این کار اگر چند روز انجام شود کودکان اسامی یکدیگر را یاد می گیرند و این خود به ارتباط کودکان کمک می کند.
21-از کودکان بخواهید اگر دوست دارند فعالیتی را برای جمع انجام دهند.
22-فعالیت های گروهی دو نفره را به کودکان پیشنهاد کنید این فعالیت ها سبب ارتباط و آشنایی کودکان با یکدیگر می شود بخصوص اگر کودکان قدیمی و جدید با هم باشند، سازگاری و پذیرش کودکان تازه وارد را بیشتر می کند.
23-رعایت سه اصل در کار با کودکان نه تنها برای روزهای اول، بلکه برای همیشه ضروری است. این اصول ناشی از طبیعت کودکان و از جمله نیازهای آنان است.
• شادی نیاز کودک است. محیط شادی را با فعالیت های آزاد و جذاب ایجاد کنید.
• احساس امنیت و آرامش. امنیت روانی از نیازهای اساسی کودکان است. محیط های نا آشنا این احساس را به مخاطره می اندازد. توجه و محبت انفرادی و کافی به کودکان، رفتارهای آرام بخش مربی و خودداری از عصبانیت و داد و فریاد مربی و سایر کودکان، این احساس را در کودکان تقویت می کند.
• خودداری از اجبار و تحمیل به کودکان در انجام فعالیت های، خوابیدن، غذا خوردن و یا هر کاردیگر. آزاد بودن کودکان سبب می شود آنها خود را بهتر با محیط سازگار کنند و آن را بپذیرند.
24-ارتباط روزانه با والدین بخصوص در مورد کودکان جدید و وابسته به منظور همکاری و هم آهنگی با آنها و اطلاع از واکنش های کودک نسبت به مهد کودک و کمک به کاهش مشکلات او.
25-اگر در مهد کودک شما مربیان نیمه وقت برای زبان، نقاشی و...وجود دارند در هفته های اول از فرستادن کودکان جدید به آن کلاسها خودداری کنید و تا مدتی مربی در این کلاسها حضور داشته باشد و چون سازگاری و پذیرش هر یک از این کلاسها با مربی و فعالیت جدید که معمولا اختیاری و آزادانه نیست، برای کودک دشوار است.
26-اگر کودکان دوست دارند اسباب بازی یا وسیله دیگری را از خانه همراه خود داشته باشند، مخالفت نکنید. این وسایل به منزله ارتباط کودک با خانه و پدر و مادر است و به او آرامش می بخشد. در مورد کودکان وابسته که داری اضطراب جدایی هستند، بهتر است توصیه کنید که عکسی از مادر یا نشانه کوچکی از او را همراه خود در روزهای اول به مهد کودک بیاورند تا به ایجاد آرامش در آنان کمک کند.
27-اجازه دهید مادران، اگر نه در کلاس بلکه در اطاق دیگری بنشینند و او را به زور از فرزندش جدا نکنید. مدت حضور او را در مهد کوتاهتر کنید. هرگز بدون اطلاع کودک، مادری که در مهد است، بیرون نرود. این کار اضطراب و بی اعتمادی کودک را به مادر، مربی و مهد کودک افزایش می دهد و پذیرش دشوارتر می سازد.
28-اگر کودکان دوست دارند کارها مثلا نقاشی خود را به خانه ببرند، برای درست کردن پرونده با او مخالفت نکنید.
29-اگر کودک دوست ندارد کیفش را از خود جدا کند یا کفش ها و لباسهای خود را درآورد، به زور او را به این کارها وادار نکنید. این رفتارها ناشی از احساس عدم امنیت آنان است. اجازه دهید این کارها را تدریجا و با میل خود انجام دهد. نظم را در روزهای اول جدی نگیرید.
30-حضور و کمک مشاور و روان شناس در روزهای اول در مهد کودک ضرورت دارد زیرا مواردی در روزهای اول پیش می آید که مداخله مشاور را ضروری می سازد و او می تواند به والدین، مربیان و کودکان کمک کند.