بسیاری از معلم های ریاضی در سالهای بالاتر تحصیل، در تشویق دانش آموزان به بیان طرز فکر خود برای حل مسئله های ریاضی با مشکل مواجه هستند. وادار کردن دانش آموزان برای به اشتراک گذاشتن نقطه نظر خود در مورد روش حل مسئله و بیان درکشان از صورت سوالات ریاضی، کار دشواری است به خصوص که سالها تعلیم و تربیت ریاضی مبتنی بر دادن "پاسخ صحیح" و نه روش حل مسئله بوده است.
از همین روست که امروزه تعدادی از معلمان علاقمند ریاضی، شروع به تغییر این رویه نموده اند و از دانش آموزان خود می خواهند که بیش از آنکه بر پاسخ صحیح تمرکز نمایند، نگاه و درکشان را از مسئله بیان کنند و راه حل مسئله را با صدای بلند برای معلم و سایر همکلاسی ها مطرح کنند و در مورد راه حل های مختلف ممکن، بحث کلاسی صورت بگیرد.
بیان طرز فکر ریاضی، می تواند از همان سالهای ابتدایی تحصیل آغاز شود. معلمان در مقطع پیش دبستان و دبستان، ممکن است با این چالش رو به رو باشند که کودکان وقتی مورد پرسش قرار می گیرند، نتوانند نحوه تفکر خود را به خوبی توضیح دهند یا از عبارات کوتاهی همچون "همین طوری فهمیدم" یا "نمی دانم چرا و چطور ولی این به ذهنم رسید" استفاده کنند. اما با همراهی معلمان هوشمند و آگاه، می توانند به مرور بیاموزند که برای توضیح راه حل خود، شواهد و استدلال مطرح نمایند. به ویژه وقتی چند راه حل برای یک مسئله وجود داشته باشد، طرح آن توسط دانش آموزان داوطلب می تواند، به شکل گیری و رشد تفکر ریاضی کودکان کمک شایانی بنماید.
برای نمونه، تشخیص الگو یکی از بخش های بنیادی آموزش ریاضی در دوره پیش دبستان و دبستان است که می توان از آن به عنوان فرصتی برای در میان گذاشتن طرز تفکر ریاضی کودکان استفاده کرد. به طور کلی هر چه کلاسهای ریاضی به جای سر به زیر انداختن و فعالیت انفرادی روی حل مسائل به سمت فضاهای گفتگو و طرح راه حل های احتمالی مختلف برود، سطح ریاضی در کل کلاس، ارتقاء می یابد.
نکته مهم این است که وقتی تمرکز را از روی "پاسخ صحیح" بر روی "روش حل مسئله" قرار می دهیم، این پیغام مهم را به دانش آموزان می دهیم که اشتباه کردن مشکلی پیش نمی آورد و آنچه بیش از صرفا پاسخ نهایی اهمیت دارد، روشی است که برای اثبات یا حل یک مسئله انتخاب می شود.