هوش چیست؟
در گذشته هوش از روشهای مختلفی تعریف می شد از قابلیت طبیعی تا نیروی خدایی و عملکرد حیاتی، اما امروزه این نوع تعریف کم و بیش منسوخ است. هوش از زوایای مختلفی که مربوط به میزان قضاوت است تعریف می شود. بیشتر متخصصان در ارتباط با هوش با زمنیه های مختلف با یکی از این موارد موافق هستند: اول: وراثت، ژنتیک و شخصیت فردی. دوم: تفکیک بین دو شکل وسیع "هوش مطلق، هوش واقعی" ، "هوش تئوری، هوش عملی"، " هوش منطقی، هوش تجربی"، "هوش رسمی، هوش فنی"، "هوش عقلانی، هوش حسی".
هوش و وراثت ژنتیکی
تشخیص بین دو طبقه بندی هوشی، یکی مربوط به وراثت و دیگری تاثیر زمینه فکری در مدت رشد شخصیتی مزایای متعددی دارد. به عنوان مثال از تضاد بین انتقال موروثی و زمینه اجتماعی جلوگیری می کند. در نهایت این سوال مطرح می شود که آیا تمام انسان ها از نظر هوشی یکسانند یا گروهی از افراد داارای هوش بیشتری هستند؟ مساله این است که آیا نیروی بالقوه ی هوشی یک نفر با فرد دیگری در هنگام حل مسائل تفاوت دارد و اینکه آنها چگونه مسائل را حل می کنند؟
هوش و شخصیت های فردی
از این دیدگاه هوش فردی هنگامی که شخص چیزهایی فرا می گرد ظاهر می شود. این موضوع بدون شک با تاثیرات مختلف زمینه فکری شخص در مدت رشد او تعیین می شود. وقتی عوامل ژنتیکی یکسان با تاثیرات خارجی مختلف ادغام می شوند می تواند شخصیت های فردی را با کیفیت های هوشی متفاوت به وجود آورد. اما فراگیری و تحصیل از تجربهی فرد تاثیر می پذیرد. این پرسش که آیا هوش ممکن است کامل شود یا اینکه فرد می تواند فقط از آن بهتر استفاده کند سوال نابه جایی به نظر می رسد. امروزه هیچ کس انکار نمی کند که هوش ممکن است بهبود یابد . تقویت هوش به عنوان یک ضرورت برای انسان در سامان دهی مسائلی که در این دنیای پیچیده با آن رو به روست تلقی می شود.
هوش واقعی
هوش طبیعی وسیله ارتباط بیشتر با غریزه و درک عقاید ذاتی و فطری است نسبت به آنچه فراگرفته می شود. آنچه انسان را از حیوان متمایز می کند این است که او قادر است وسایلی بسازد ولی حیوانات به سادگی تنها از وسایل ساخته شده استفاده می کنند. دوره مهم برای تقویت هوش ذاتی و وواقعی، دوران خردسالی است. در این دوره هر کس یاد می گرد چگونه مسائلی را که با آنها سر و کار دارد حل کند. تقویت هوش به طور مستقیم به زمینه اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی مربوط می شود. هر چه محیط غنی تر و تنوع موقعیت های انگیزش و تجربیات بیشتر باشد گسترش هوش بهتر خواهد بود. یکنواختی زندگی خانوادگی کمبود برخوردهای اجتماعی و انگیزش فرهنگی به تقویت اندک میزان هوش منجر می شود. در وران بلوغ و بزرگسالی هوش واقعی به طور اندکی تقویت می شود و توسعه می یابد و ذهن مشغول یادگیری روش های جدید و تطبیق داده شده با موقعیت های جدید محیطی و مادی خواهد بود.
هوش مطلق
در جامعه مدرن هوش مطلق از هوش واقعی ناشی می شود. امروزه نسبت به گذشته، هوش افراد افزایش یافته است. انسان بیشتر عقاید و فرضیه های مربوط به روش های علمی را کشف کرده و اختراعات بزرگی انجام داده است. امروزه اصطلاح هوش به فهم بیشتر و دلایل قوی تر،| ارتباطات و خلاقیت اتلاق می شود تا اقدام عملی یا احساس خوب داشتن. یک بررسی نشان می دهد که برای حل مسائل و ساخت تجهیزات، باید از هوش واقعی و قابلیتهایش استفاده کرد.. امروزه بحثی در بین روان شناسان است که آیا هوش یک چیز تنها و منفرد یا به عبارتی مطلق است یا ترکیبی است از چند هوش مستقل.
هوش جهانی
تصور و اندیشه به طور روشن و واضح از هوش سرچشمه می گیرد. هرکسی گه گاه وجود آن را حس می کند. این حقیقتی است که همه ما هوشیار هستیم و قادریم بیندیشیم. مطالعات مختلف درباره هوش نشان می دهد که هر کس می تواند یک آزمون معمولی را در میان انواع مختلف آزمون های موجود بررسی بهره هوشی، انتخای کرده و بهره هوشی هود را اندازه بگیرد. هوش به خودی خود اجازه نمیدهد که به یک سری قابلیت خاص کاهش پیدا کند چون یک ویژگی ثابت است.
هوش ترکیبی
در اواخر قرن نوزدهم هوش به عنوان یک نیرو و توانایی ذهنی تعریف نمی شد بلکه به عنوان ترکیبی از امتیازات و تفاوت های ذهنی به حساب می آمد. از آن به بعد هوش به مجموعه ای از استعدادها و شایستگی ها، درک و دریافت ها، حافظه، زبان و غیره تقسیم شد که به طور اساسی تر، فهم ، استدلال، انتقاد و اختراع، پیچیده ترین قسمت های آن بود. برخی حتی این تقسیم بندی را از صفر تا 120 جز و گاهی بیشتر می دانند.
برخی نیز اجزای هوش را به انواع جزو فضایی یعنی درک و تشخصی بین شکل های فضایی و دو و سه بعدی، درک اجزاء (تعیین هر شکل داده شده در یک مجموعه، ، جزء حافظه (به خاطر سپردن و گردآوری مطالب بدون ارتباط منطقی)، جزء عددی (محاسبات اعداد)، جزء شافهی (فهم و درک مفاهیم زبان، جز< لغوی (ساخت تلفظ کلمات، و جزء استدلالی (استنتاج و قایس ) تقسیم بندی می کنند.