نویسندگان: سحر كرمی، دكتر علی اكبر ارجمندنیا، دكتر غلامعلی افروز، دكتر محمدرضا نیستانی
هدف از این پژوهش، ارزیابی برنامه درسی ریاضی دانش آموزان كم توان ذهنی است. روش این پژوهش، پیمایشی از نوع توصیفی است. جامعه آماری پژوهش، 245 نفر از معلمان مدارس ابتدایی كم توان ذهنی شهر تهران، 24 نفر از مدیران مدارس ، 10 نفر از كارشناسان حوزه ستادی و7 نفر از سرپرستان آموزشی مدارس ابتدایی كم توان ذهنی شهر تهران است. در قسمت معلمان 150 نفر، بر اساس جدول تعیین حجم نمونه مورگان به صورت تصادفی طبقه ای و گروه-های دیگر نیز به صورت تمام شماری انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه با پایایی 87/0 ، مصاحبه، سیاهه و بررسی اسناد بود. برای تحلیل داده ها از محاسبه فراوانی، درصد و روش وزن دهی و ارزش گذاری استفاده شد. تحلیل دیدگاه های كارشناسان، معلمان، مدیران مدارس و سرپرستان آموزشی مدارس كم توان ذهنی شهر تهران نشان می دهند كه وضعیت معلم دانش آموزان كم-توان ذهنی مطلوب (5/72 درصد)، وضعیت مدیر مدرسه مطلوب (95 درصد)، وضعیت سرپرست آموزشی مطلوب (5/67 درصد)، وضعیت فضا، تجهیزات و امكانات آموزشی مطلوب (80 درصد)، وضعیت اهداف درس ریاضی نسبتاً مطلوب (66 درصد) و وضعیت بودجه و امور مالی نسبتاً مطلوب (55 درصد) می باشد و در نهایت برنامه درسی ریاضی دانش آموزان كم توان ذهنی با توجه به این عوامل شش-گانه در سطح مطلوب (72/73 درصد) قرار دارد. مهم ترین راه كارهای مناسب در جهت رفع موانع و مشكلات برنامه درسی ریاضی مدارس كم توان ذهنی عبارت اند از:
1) به كارگیری معلمان متخصص و حرفه ای در امر آموزش دانش آموزان كم توان ذهنی،
2) توسعه ی حرفه ای معلمان با تشكیل كلاس های ضمن خدمت،
3) تدوین اهدافی متناسب با ویژگی های دانش آموزان كم توان ذهنی و
4) تجدید نظر در میزان حقوق و مزایای دریافتی معلمان.
کلیدواژگان: برنامه درسی، كم توان ذهنی، ریاضیات
:: متن کامل پژوهش، در بخش ضمیمه و نیز در لینک منبع، در دسترس می باشد.